“The Defence of Hospitals” – relacja na bieżąco
Nasza konferencja “The Defence of Hospitals” wystartowała, poniżej będziemy na bieżąco relacjonować jej przebieg.
Michał Madeyski, Wojskowy Instytut Medyczny Państwowy Instytut Badawczy:
Kluczowe deficyty polskiego systemu ochrony zdrowia to brak specjalistycznych szkoleń, słaby system ewakuacji medycznej, niewystarczający wyposażanie w sprzęt i materiały medyczne oraz brak skutecznych procesów współdziałania.
Krzysztof Klęczar, Wojewoda Małopolski / Małopolska:
Jeśli ludzie nie znają zasad jak zachować się w sytuacji zagrożenia, gdzie się udać, jak zorganizować pomoc, nie będą umieli nawet o siebie zadbać. Dlatego organizujemy szkolenia w gminach, utworzyliśmy Poradnik Bezpieczeństwa. Cieszę się, że właśnie w Małopolsce odbywa się ta konferencja.
Wiaczeslaw Wojnarowski, Generelany Konsul Ukrainy w Krakowie:
Według oficjalnych danych w czasie wojny w Ukrainie zniszczono calkowicie ponad 2400(!) placówek medycznych, zginęło 500 medyków. Sam zawód lekarza często był wyrokiem. Znamy, że specjalnie były wzywane karetki, aby zabić ekipę medyczną. Synergia i współpraca jest konieczna. Już dziś musicie państwo wiedzieć jak wywozić odpady, jak powinna działać samobrona terytorialna, kierunki ewakuacji medycznej.
Michal Madeyski, Wojskowy Instytut Medyczny Państwowy Instytut Badawczy:
Bezpieczeństwo medyczne jest odpornością państwa. Zalecam dyrektorom szpitali jak najczęściej wychodzić ze strefy komfortu. Doświadczenia i kompetencje w sytuacji zagrożenia schodzą na inny poziom.
Vladyslaw Halak, mjr Służby Ochrony Cywilnej
Problemy i zagrożenia, które należy mieć na uwadze:
W szpitalach znajdują się niebezpieczne materiały – butle pod ciśnieniem, łatwopalne substancje oraz wyposażenie takie jak rezonans magnetyczny, który wymaga specjalnych procedur bezpieczeństwa. Wielokondygnacyjne budynki szpitalne sprzyjają szybkiemu rozprzestrzenianiu się ognia. Dodatkowym i poważnym zagrożeniem jest możliwość wtórnego ostrzału, co niestety zdarza się coraz częściej.
Doświadczenia garnizonu PSP w Kijowie:
8 lipca 2024 roku w szpitalu Ohmatdyt przebywało 627 dzieci – 32 zostały ranne, a 2 zginęły. W wyniku uderzenia powstał pożar na powierzchni około 400 m², a zniszczenia były rozległe. W akcji brało udział 309 ratowników, 60 jednostek oraz 24 psychologów Państwowej Służby Pożarnej. Pomoc udzielono 240 osobom. Tego samego dnia w siedmiu dzielnicach Kijowa wybuchły pożary spowodowane ostrzałami.
Algorytm działań strażaków w Kijowie – 5 etapów:
Etap 1 – Rozpoznanie i organizacja działań
Pierwsze przybyłe jednostki prowadzą rozpoznanie, ustalają skalę zdarzenia i dokładny obszar zagrożenia. W sytuacji ryzyka kolejnego ataku konieczna jest natychmiastowa ewakuacja. Wyznacza się osobę odpowiedzialną za kontrolę przestrzeni powietrznej.
Priorytetem jest ratowanie życia. Do działań włącza się także służby komunalne i obronę terytorialną, jeśli skala zniszczeń tego wymaga.
Etap 2 – Ratowanie i ewakuacja
Od personelu medycznego trzeba uzyskać informacje, gdzie znajdują się pacjenci leżący, oddziały intensywnej terapii i sale zabiegowe. Wspólnie z lekarzami ustala się kolejność ewakuacji. Osoby odcięte od dróg ewakuacyjnych wyprowadza się przy użyciu drabin i podnośników. Jeśli ewakuacja jest niemożliwa, prowadzi się ochronę przeciwdymową i utrzymuje główne drogi ratunkowe.
Etap 3 – Gaszenie i koordynacja
Na miejscu tworzy się sztab pożarowy z udziałem administracji i służb technicznych szpitala (m.in. odpowiedzialnych za odłączenie energii). Każda jednostka otrzymuje jasne zadania — przykładowo: w Instytucie Kardiologii jedna jednostka ratowała ludzi, a trzy pozostałe prowadziły gaszenie.
Etap 4 – Przeszukiwanie i ocena zniszczeń
Usuwa się gruz i odblokowuje drogi. Co 30 minut ogłaszana jest cisza w celu nasłuchu osób uwięzionych pod zawalonymi elementami.
Psycholodzy ratownictwa wspierają poszkodowanych oraz ich bliskich.
Etap 5 – Zakończenie działań
Po ugaszeniu pożaru prowadzi się ponowną kontrolę wszystkich pomieszczeń. Rozbiórkę gruzów uznaje się za zakończoną, gdy wszystkie odłamki zostaną usunięte, a wszystkie osoby odnalezione. Działania przerywa się w razie wtórnego ostrzału lub ryzyka zawalenia konstrukcji. Teren musi być zabezpieczony – żadnych osób postronnych, konieczne są taśmy i oznaczenia.
Marian Łyko, prezes MPEC S.A. w Krakowie:
Planujemy przy ulicy Kluczborskiej budowę całkowicie niezależnej, autonomicznej kotłowni. Uważam, że to bardzo ważna inwestycja. Szybkie podłączenia do stacji mobilnych powinny być zadaniem priorytetowym, aby w razie potrzeby zapewnić wsparcie szpitalom.
Patrząc na całą strukturę i zakres naszych działań, widzę, że zmierzamy w dobrym kierunku. Udało się już wiele zrobić dla miasta, a teraz pojawia się również szansa, by w istotny sposób przyczynić się do poprawy bezpieczeństwa.
Dr Tadeusz Bochnia / Wodociągi Miasta Krakowa – W Krakowie dobra woda prosto z kranu:
Bilans i zarządzanie wodą w sytuacji kryzysowej – W Krakowie Dysponujemy czterema zbiornikami wody, każdy o pojemności do 300 m³. Dziś potrzebujemy około 150 m³. Zakłady wodociągowe są rozmieszczone równomiernie, w dużych odległościach od siebie. Jeden z zakładów znajduje się całkowicie poza Krakowem. Możliwe jest zasilanie z różnych źródeł.
Co jest istotne w sytuacji kryzysowej: – Możliwość wyłączenia jednego zbiornika i zasilanie wody z innego. – Bezpieczeństwo i odporność wody: mamy system kontroli jakości wody oraz system wczesnego ostrzegania przed zanieczyszczeniem zbiorników. Zanieczyszczenie jest wykrywane już w stężeniach rzędu 1 nanograma w wodzie. – Szpitale mają 12-godzinny zapas wody. – Priorytety dla szpitali: szybkie punkty przyłączenia, utrzymanie własnych stacji uzdatniania wody.
Działania do przewidzenia: – Określenie, które zakłady zostaną odcięte w pierwszej kolejności w razie awarii. Szpitale powinny orientować się ile potrzebują/wykorzystują wody. Bilansowanie potrzeb wodnych wszystkich odbiorców w czasie rzeczywistym jest niezbędne.
